Kunstmarkt voor blinden?

Afgelopen week was ik te gast op het jaarfeest van Bartiméus een instelling voor visueel gehandicapten. Toen ik de vraag kreeg om daar een kraam in te richten met mijn beelden moest ik wel even nadenken. Wat moet ik daar, wat hebben ze eraan, wat heb ik eraan ??? De organisatrice wist mij uit te leggen dat er op het jaarfeest ook veel ouders van cliënten komen en dat het de bedoeling is dat het gewoon een gezellige dag is. Dan ga je op internet een beetje zoeken en kom je er achter dat de cliënten daar niet alleen een visuele handicap hebben maar ook nog eens een geestelijke achterstand. Nog meer vraagtekens voor mij aangezien ik net als veel mensen het moeilijk vind om “gewoon”met geestelijk gehandicapten om te gaan. Toch voelde de sfeer van de uitnodiging zo goed aan dat ik besloot het te doen. Je kan tenslotte niet altijd bezig zijn met geld verdienen.

Wat ben ik onder de indruk geraakt van de sfeer die er daar gecreëerd wordt door de verzorgenden en vrijwilligers. De liefde, enthousiasme en het geduld dat er is voor de cliënten, ik kan alleen maar een diepe buiging maken voor het werk dat ze verrichten. De feestsfeer was overal aanwezig en de cliënten hadden het duidelijk naar hun zin.

En mijn beelden?
Ze vonden mijn beelden de mooiste die ze nog nooit gezien hadden.

Volgend jaar gaan we een nieuwe uitdaging aan. We gaan een manier verzinnen om te gaan smeden met de cliënten, gewoon weer een aantal vraagtekens om weg te werken. Dat moeten deze mensen tenslotte ook dagelijks doen.